خ‍اطره‌‌ی دلبرکان غمگین من/ گابریل گارسیا مارکز؛ ترجمه ک‍اوه م‍ی‍رع‍ب‍اس‍ی.
تهران: انتشارات ن‍ی‍ل‍وف‍ر، ۱۳۸۶.
۱۲۴صفحه.
چاپ اول
عنوان اص‍ل‍ی: me moria de mis puts tristes
روزنامه نگار سالخورده و معلم سابق زبان که تمام عمر بدون زن و فرزند زیسته و از نوجوانی عنان اختیار را به هوس و میل جنسی سپرده در 90 سالگی شیفته دخترکی 14 ساله می شود(و به همین علت پیرمرد سرشار از شوق زندگی می گردد). اما قتل یک بانکدار خوشنام و حوادث پس از آن باعث می شود مرد پیر به معنایی حقیقی عشق که فراتر از لذت جسمانی زودگذر است دست یابد.
جهانبخش پازوکی چه زیبا سروده است:
موی سپید و توی آینه دیدم
آهی بلند از ته دل کشیدم
تا زیر لب شکوه رو کردم آغاز
عقل هی ام زد که خودت رو نباز
عشق باید پادر میونی کنه
تا آدم احساس جوونی کنه
که دقیقا وصف داستان این کتاب است.
دلبرکان به نظر کتابی مردانه می رسد؛ کتابی که شاید بهتر باشدخانم ها از مطالعه آن پرهیز کنند.
